O sadece Chanel’in kurtarıcısı değildi. Karl Lagerfeld modayı yeniden tanımladı

moda hakkında hiçbir şey bilmek zorunda değildin, zamanımızın en anında tanınan zaferi Karl Lagerfeld.
Lagerfeld’deki lüks moda evi 30 yıldan uzun bir süredir düzenlenen Chanel, tasarımcının Salı günü ölümünü açıkladı.Tasarımlarında olduğu gibi, kendi imajı da geçmişle bugünü harmanlayarak dikkatlice işlendi: Karlı beyaz yelesi ve at kuyruğu gibi bir 18. yüzyıl periwig; havacı güneş gözlüğü; yüksek, nişastalı beyaz bir yaka; siyah, parmaksız motorcu eldivenleri, birden fazla gümüş halkayla takılmıştır.

Profesyonel olarak, Chanel Evi’ni kurtardığı için kutlandı, ama aynı zamanda bir video oyunu karakteri (Grand Theft Auto IV’te bir DJ olarak), sınırlı sayıda oyuncak ayı (1.400 dolar) ve diamanté süslenmiş bir bebek (190 dolar) idi.

Birman kedisi Choupette – saçları kadar karlı beyaz olan – kendi sehpa kitabının konusuydu ve 2014 yılında 4 milyon dolarlık model ücreti aldığını bildirdi.

1991’de onu yakından inceleyen Los Angeles Times’ın Paris muhabiri, “Karl Lagerfeld’in hiç oturması bekleniyor mu?” Kısa cevap hayır gibi görünüyordu.

“İşimi solum gibi yapıyorum,” dedi Lagerfeld 2007’de New York’a söyledi. Ve bunu şaşırtıcı bir çalışma etiğiyle yaptı. “Sadece yapmam gerekeni yapmak istiyorum: moda, fotoğrafçılık, kitaplar. Hepsi bu.”

Lagerfeld, 1933 yılında Almanya’nın Hamburg kentinde doğdu. Daha sonraki hayatında, doğum tarihiyle ilgili, genellikle yaşından en az beş yıl önce kesilen utangaç olurdu.

1950’lerin başında, ilk moda şovlarını Hamburg’da (biri de Christian Dior da dahil) gördü. Annesinin cesaretlendirmesiyle modaya uygun Paris için Hamburg’dan ayrılmaya karar verdi.

1954’te kadın giyim tasarım yarışmasını kazandı ve Pierre Balmain’in haute couture evine katıldı. Üç yıl sonra, Patou Evi’ne taşındı. Ondan sonra Chloé için serbest çalışmaya başladı ve 1967’de müşterileri arasında Fendi’yi saydı.

1983’te Chanel’de sanat yönetmeni olma teklifini kabul etme kararı onu son derece yüksek bir moda küresine yükseltti ve her iki servetini de değiştirdi.

2007 yılında bir belgesel “Lagerfeld Confidential” da “Chanel’i aldığımda uyuyan bir güzeldi. Güzel bir tane bile değildi. Horlamadı” dedi. “Öyleyse ölü bir kadını canlandırmak üzereydim.”

Lagerfeld, markanın geçmişini kabul etmiş ancak saygısız davranmıştır. Bir asistan mahkemesiyle Kral Karl oldu; acımasız, bilinçsiz ve sürekli yaratıcı. New Yorker’a hayatta kalmak için “yeni kökler yapmak için kökleri kesmeniz gerekiyor” dedi.

“Moda bugünle ilgili. Geçmişten bir fikir alabilirsin, ama, olduğu gibi yaparsan kimse istemez.”

Lagerfeld, uzun süredir ünlüydü, imajını bir kereden fazla değiştirdiğini unuttuk. 1970’lerin başlarından kalma çarpıcı bir Helmut Newton portresinde, saçları siyah, koyu, piratik bir sakalı var ve çerçevesiz bir tek gözlükle spor yapıyor. Neredeyse 20 yıl boyunca, nadiren Japon hayranı olmadan görüldü, fotoğrafçılar için hızla yayıldı ve telaşlandı. Warhol gibi, Lagerfeld’in de kendi imajı hakkında içgüdüleri vardı.

Ayrıca siyasi olarak yanlış olduğu için biraz zevk aldı. Adele “biraz fazla şişmandı”; BBC’ye 2009 yılında “et yiyen bir dünyada, ayakkabılar, giysiler ve hatta çantalar için deri giymek, hatta kürk tartışması çocukça” dedi.

Entelektüel referans çerçevesi genişti – Emily Dickinson, Sarah Bernhardt, Alfred Stieglitz, Isak Dinesen. Eğer rahatlarsa, röportajları monologlara dönüşebilir. Çabucak konuştu, kelimeleri kırpılmış bir Alman aksanıyla çeviriyordu.

Stilist Camille Bidault-Waddington ile yapılan bir röportaja göre, Lagerfeld “örnekleme makinesi gibi kendini bağımsız kültür ve kurum kültürü ile sürekli dolduruyor” gibi acımasız bir okuyucuydu.

Passé olma korkusu vardı. Lagerfeld’in bildiği gibi, rakiplerinizin yaşının yarısıyken bile, 80’lerde bile, kesinlikle modada bir koordine olmak zorundaydınız.