Türk hükümeti, Türkiye’deki El Kaide gruplarının izlenmesini askıya aldı

Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan hükümeti, polis soruşturmacılarının, Türk hücreleri ile Ulusal İstihbarat Teşkilatı (MIT) arasındaki gizli bağlantılara rastladıklarını belirttikten sonra, 2014 yılı başından itibaren Türkiye’deki El Kaide hücrelerine yönelik tüm soruşturmaları askıya aldı.

Türkiye’nin önde gelen şehirlerinden birindeki polis istihbarat birimini denetleyen üst düzey bir güvenlik görevlisi, İçişleri Bakanlığının tüm El Kaide sondalarına durma emri verdiğini, şüphelilere yönelik gözetim ve telsizin askıya alınmasını ve toplanan kanıtların imha edilmesini emrettiğini söyledi. Güvenlik nedenleriyle anonimlik şartından bahseden kaynak, Erdoğan’ın MİT’te, Beşar Esad hükümetini devirmek için kaide ile El Kaide ile çalışmak üzere görevlendirdiği bazı fraksiyonları kapsayan olası bir iflastan paniğe kapıldığını söyledi.

Zamanın yasalarına aykırı olan acil idari askıya alma, soruşturmalar için telefon dinleme işlemini zorlaştıracak Parlamentodan geçen bir tasarıyı takip etti. 2 Şubat 2014’te Meclise sunulan tasarı, yalnızca terör davalarında uzmanlaşmış mahkemeleri kaldırmakla kalmadı, aynı zamanda telgraf izni almayı imkansız hale getirdi. Yetki verildiğinde bile, tasarı teltap süresini sınırlandırdı ve polisin ağın kodunu çözmesi daha uzun sürecek bağımsız hücreleri izlemesini zorlaştırdı. Tasarı, 21 Şubat’ta yapılan genel kurulda onaylandı ve Cumhurbaşkanı Abdullah Gül tarafından 6.03.2014 tarihinde 6526 sayılı Kanun ile imzalandı.

Kaynak, El Kaide ve Irak’taki İslam Devleti ve Levant (IŞİD) dahil olmak üzere radikal grupların telsizlerinin askıya alınmasının ve imha edilmesinin yasa yürürlüğe girmeden önce bile sipariş edildiğini söylüyor. Benzer sözlü talimatlar ayrıca, Erdoğan’ın elçisi tarafından yönetilen Adalet Bakanlığı tarafından Türkiye genelindeki hakimlere ve savcılara da iletildi. Hareket, hükümetin Ocak 2014’te eski bir Türk Guantanamo tutuklusu ve bilinen El-Kaide figürünün Suriye’de Türk istihbaratı ile nasıl çalıştığını ortaya koyan bir El Kaide soruşturması başlatması üzerine geldi. Erdoğan, bütün bu kirli planların ortaya çıkmasını istemedi ve yasal sorunlardan kaçınmaya istekliydi.

Yasanın yürürlüğe girmesinden önce, bir Ceza Muhakemesi Kanunu (CMK) uyarınca, bir suç işlendiğine ilişkin soruşturma sırasında şiddetli bir şüphenin olması ve savcının talebi üzerine, delil toplama yollarının bulunmaması halinde, ve eğer bir yargıç karar verirse, şüphelinin veya sanığın telekomünikasyonları ele geçirilebilir, izlenebilir veya kaydedilebilir. Üçüncü şahısların şüphelilerle iletişim kurduklarında dinlenmeleri durumunda, kolluk kuvvetlerinden savcıya ayrı bir dosyada bilgi vermeleri istenmiştir. Herhangi bir suçlayıcı içerik varsa, savcılar telgraf çekmek için başka bir emir almak için mahkemeye başvurabilirler. Suçlayıcı içerik içeren ses kayıtları iddianameye dahil edildi. Yine, CMK uyarınca, mahkeme üç aylık bir süre boyunca telefon dinleme izni veren bir emir verebilir ve bu süre en fazla üç kez bir ay daha uzatılabilir.

Erdoğan ve yakın arkadaşları birkaç soruşturmadaki şüphelilerle konuşmakta olduklarından, Erdoğan kolluk kuvvetlerinin ve adli makamların telefon dinleme yetkisini kısıtlamak istedi. Sonuç, Türkiye’deki radikal ve şiddet gruplarını izlemek ve izlemek için yıkıcıydı. Emekli polis şefleri, istihbarat memurları, savcılar ve hakimler görevlerinden alındı, dava dosyaları rafa kaldırıldı ve Erdoğan hükümetindeki kişilerin izlerini silmek için bazı kanıtlar imha edildi.

Türkiye’nin güneydoğu sınırındaki Gaziantep il sınırları içinde IŞİD ağına devam eden soruşturmanın bir parçası olarak, polis araştırmacıları uyuyan hücreleri ortaya çıkarmak için 2012’den bu yana şüpheli üyeleri gözetliyorlardı. Ancak gözetim, hükümetin 2012/44540 sayılı davada yasadışı müdahalesinin ardından Mart 2014’te aniden durduruldu. Soruşturma başlangıçta El-Kaide’ye yapıldı ancak daha sonra üyeler bir terörist ağdan diğerine geçerken IŞİD’e odaklandı. 19 hedef arasında, intihar bombacısı Yunus Durmaz, 2015 yılında Gaziantep’te bir intihar saldırısında kendini havaya uçurdu.

Polis, savcıdan, 5 ve 6 Mart 2014 tarihlerinde zanlıların teltap yetkilendirmesinin yenilenmesini ve fiziksel gözetiminin mahkemeden alınmasını istemiştir. Ancak hakim, tasarıyı onaylamamasına rağmen, mecliste teklif ederek reddetmeyi reddetmiştir. Yasa ile imzalanmış ve henüz etkili olmamıştır. Hakim, sürveyansın uzatılması durumunda şüphelilerin haklarının gelecekte ihlal edilebileceğini iddia etti.

Sonuç olarak, kolluk kuvvetleri, daha sonra Türkiye’de ölümcül terör saldırıları düzenleyen intihar bombacısı ve diğer militanları içeren IŞİD şüphelilerinin iletişim ve hareketlerini izleme yetkisinden sıyrıldı. Bazıları ülkeden kaçtı ve kovuşturmadan kaçmak için Suriye’ye taşındı. Telgrafın reddedilmesi yeterli değildi gibi, savcılık polisten polise önceki tüm telli kayıtlarını sabıka faaliyeti kaydedilmemiş gibi imha etmesini istedi. 17.03.2014 tarihli emri yerine getiren polis, bazı telsizleri imha etmiş ve geri kalanını savcının makamına göndermiştir.

Polisin cihad şüphelilerini izlemesinin engellenmesinden sonra, 2015 yılında 142 kişinin hayatını kaybettiği iddia edilen üç ölümcül saldırı gerçekleşti. Yargıcın Mart 2014’te bir telefon görüşmesini reddettiği 19 şüpheliden polis, 2015’te yalnızca 8’ini çeşitli IŞİD karşıtı çekilişlerde tutuklayabildi. Şüpheliler Mustafa Diken ve Halil İbrahim Kiraz, IŞİD şüpheli İsmail Güneş’in Gaziantep’teki bir polis karakoluna düzenlenen saldırıda araç intihar saldırısı düzenledikten sonra tutuklandı. Durmaz, evine yapılan bir polis baskını sırasında kendini havaya uçurdu. Ahmet Güneş, Talha Güneş, Nusret Yılmaz, İlyas Kaya, Cebrail Kaya, Abidin Aygün, Kürşat Akçiçek ve İsmail Pektaş olarak tanımlanan diğer şüphelilerin de sürmekte ve Suriye’de olduğuna inanılıyor.

Türkiye’deki cihatçı grupların izlenmesine dair hükümetin kısıtlamaları nedeniyle, çoğu Türkiye içinde serbestçe hareket ediyor ve Türkiye ile Suriye arasındaki gözenekli sınırdan kolaylıkla geçiyor.

Hükümet bu militanlar üzerinde hareket ettiği zaman, genellikle çok geç kaldığını kanıtlar. Belki de bu, başından beri amaçlanan sonuçtu ve Erdoğan hükümeti, rejimin diğer ülkeleri istikrarsızlaştırmak ve tehdit etmek için proxy’ler olarak kullanılan bu cihad ağlarını gerçekten yıkmak istemed